Η καθημερινότητα, με τον πυκνό ρυθμό της και τις διαρκείς απαιτήσεις, αφήνει συχνά ελάχιστο χώρο για εσωτερική γαλήνη. Τα άγχη που τη συνοδεύουν δεν είναι πάντοτε εμφανή. Συχνά δρουν αθόρυβα, υποδόρια, κατατρώγοντας την ψυχική ανθεκτικότητα. Δεν είναι ανάγκη να πρόκειται για ένα τραυματικό γεγονός – αρκεί η συσσώρευση μικρών, συνεχόμενων πιέσεων που λειτουργούν διαβρωτικά. Αυτές οι πιέσεις, αν και φαινομενικά ασήμαντες, χτίζουν σιγά-σιγά έναν εσωτερικό τοίχο, απομονώνοντας το άτομο από τον αυθεντικό του εαυτό και απομακρύνοντάς το από το βίωμα της χαράς.

Το άγχος ως φυσική απόκριση – και ως ψυχική υπερφόρτωση

Το άγχος, σε μικρές δόσεις, αποτελεί φυσικό και ωφέλιμο μηχανισμό επιβίωσης. Ενεργοποιεί τον οργανισμό ώστε να ανταποκριθεί σε προκλήσεις και απειλές. Ωστόσο, όταν γίνεται χρόνια κατάσταση, χάνει τον λειτουργικό του ρόλο και μετατρέπεται σε παράγοντα φθοράς. Η διαρκής διέγερση του νευρικού συστήματος οδηγεί στην εξουθένωση, στην απώλεια ενεργειακών αποθεμάτων και τελικά σε σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα που επιβαρύνουν σημαντικά τη λειτουργικότητα.

Η συνεχής εγρήγορση, η αίσθηση ότι ποτέ δεν επαρκεί ο χρόνος, η αδυναμία χαλάρωσης ακόμη και σε ήρεμες στιγμές, είναι ενδείξεις ότι το άγχος έχει μετατραπεί από βοηθό σε βάρος. Σε αυτή την κατάσταση, ο οργανισμός παύει να διαχωρίζει την πραγματική από την φαντασιακή απειλή, και η ψυχική υγεία αρχίζει να πλήττεται. Το σώμα μιλά μέσα από αϋπνίες, ταχυκαρδίες, αναίτιες ανησυχίες και γενικευμένο αίσθημα κόπωσης.

Μορφές του καθημερινού άγχους

Τα άγχη της καθημερινότητας δεν παρουσιάζονται πάντα με θεαματικό τρόπο. Αντιθέτως, εκδηλώνονται μέσα από:

·         Τη διαρκή αίσθηση βιασύνης και καθυστέρησης

·         Την αδυναμία συγκέντρωσης, ιδιαίτερα σε απλές, καθημερινές δραστηριότητες

·         Τη δυσκολία στον ύπνο, την αϋπνία ή τον ανήσυχο ύπνο

·         Την αυξημένη ευερεθιστότητα, χωρίς σαφή αιτία

·         Τις σωματικές ενοχλήσεις χωρίς οργανικό υπόβαθρο (πονοκέφαλοι, ταχυκαρδίες, μυϊκή ένταση, γαστρεντερικά προβλήματα)

·         Την υπερανάλυση, τις επαναλαμβανόμενες σκέψεις και τις εμμονές γύρω από συγκεκριμένα σενάρια ή ανησυχίες

·         Την απομάκρυνση από δραστηριότητες που παλαιότερα προκαλούσαν ευχαρίστηση

Αίτια και ψυχολογική διάσταση

Το χρόνιο άγχος αντλεί δύναμη από ποικίλες πηγές: επαγγελματική πίεση, οικογενειακές υποχρεώσεις, οικονομικές δυσκολίες, κοινωνικές προσδοκίες, υπαρξιακά ερωτήματα. Κάθε εποχή έχει τους δικούς της "στρεσογόνους δαίμονες". Στη σύγχρονη κοινωνία, η αξία συνδέεται συχνά με την απόδοση, την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα. Ο άνθρωπος νιώθει πως οφείλει συνεχώς να αποδεικνύει ότι αξίζει, ότι τα καταφέρνει, ότι ανταποκρίνεται. Η αίσθηση του ανικανοποίητου γίνεται κυρίαρχη.

Όμως, αυτή η διαρκής προσπάθεια έχει ψυχολογικό κόστος. Η αυτοεικόνα αλλοιώνεται, η εσωτερική φωνή γίνεται αυστηρός δικαστής, και η χαρά της ζωής αντικαθίσταται από την αγωνία για την επόμενη υποχρέωση. Η αυτοπαγίδευση στον φαύλο κύκλο της τελειοθηρίας οδηγεί συχνά σε εσωτερικό κενό.

Διέξοδοι και τρόποι διαχείρισης

Η διαχείριση του καθημερινού άγχους δεν απαιτεί θεαματικές παρεμβάσεις, αλλά καθημερινή φροντίδα του εαυτού. Ορισμένα βήματα που έχουν αποδειχθεί βοηθητικά είναι:

·         Η καλλιέργεια της ενσυνειδητότητας (mindfulness) και της παρούσας στιγμής

·         Η τήρηση ρουτίνας ύπνου, διατροφής και ξεκούρασης

·         Η φυσική άσκηση ως εκτόνωση της σωματικής έντασης

·         Η δημιουργική έκφραση μέσω τέχνης, μουσικής ή γραφής

·         Η διατήρηση κοινωνικών σχέσεων υποστήριξης και επικοινωνίας

·         Η αποδοχή των ορίων και η αναγνώριση του δικαιώματος στην ξεκούραση

·         Δραστηριότητες στη φύση, ανάλογα την εποχή

·         Η αποφυγή του συγκριτισμού και της συνεχούς αυτοαξιολόγησης με βάση εξωτερικά πρότυπα

·         Η αναζήτηση βοήθειας όταν χρειάζεται, από ειδικούς ψυχικής υγείας, χωρίς ενοχή ή ντροπή

Τα άγχη της καθημερινότητας είναι μια αόρατη επιδημία της σύγχρονης ζωής. Δεν είναι ένδειξη αδυναμίας, αλλά αντίδραση ενός οργανισμού που προσπαθεί να αντέξει. Η πρόληψη και η φροντίδα της ψυχικής υγείας δεν είναι πολυτέλεια – είναι αναγκαιότητα. Η αναγνώριση των συμπτωμάτων, η αποδοχή του ανθρώπινου μέτρου, και η καλλιέργεια εσωτερικής ισορροπίας, αποτελούν τα πιο σταθερά θεμέλια για μια ζωή με λιγότερο άγχος και περισσότερο νόημα. Γιατί τελικά, η ηρεμία δεν είναι προορισμός – είναι επιλογή. Και κάθε επιλογή προς τη φροντίδα είναι ένα βήμα επιστροφής στην ουσία της ύπαρξης.

Το καλοκαίρι μπορεί να τελειώνει, αλλά ο καιρός βοηθάει για λίγα μπάνια ακόμα!!!

Όλοι όσοι έχουμε χάσει αγαπημένους μας ανθρώπους, αναρωτιόμαστε:

- Και τώρα, πώς ζει κανείς χωρίς εκείνον που πέθανε;

- Ποιος μπορεί να καταλάβει αυτό που περνώ,

- Ποιος μπορεί να με βοηθήσει να αντέξω το «ποτέ ξανά μαζί»;

Αναμφισβήτητα, ο θάνατος ενός ανθρώπου που αγαπάμε αλλάζει τις ζωές μας για πάντα.

Η περίοδος που προηγήθηκε του θανάτου του, καθώς και εκείνη που ακολούθησε, είναι ένα μακρύ και επώδυνο ταξίδι που χαρακτηρίζεται από θλίψη και πένθος.

Η θλίψη είναι αυτό που σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε στο εσωτερικό, μετά το θάνατο κάποιου/κάποιας που αγαπάμε, ενώ το πένθος είναι η εξωτερική έκφραση αυτών των σκέψεων και συναισθημάτων.

Όλοι θρηνούμε όταν κάποιος/κάποια που αγαπάμε πεθάνει, αλλά αν θέλουμε να θεραπευτούμε, πρέπει επίσης να πενθήσουμε.

Επιπλέον, ενώ το ταξίδι της θλίψης μας είναι μια έντονα προσωπική και μοναδική εμπειρία, όλοι οι πενθούντες πρέπει να ενδώσουν στις ακόλουθες βασικές ανθρώπινες ανάγκες, αν πρόκειται να θεραπευτούν:

• Να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα του θανάτου

• Να αγκαλιάσουν τον πόνο της απώλειας

• Να θυμούνται το άτομο που πέθανε

• Να αναπτύξουν μια νέα ταυτότητα

• Να ψάξουν για νόημα

• Να λαμβάνουν συνεχή στήριξη από άλλους

Η ποιότητα και η ποσότητα της κατανόησης που οι άνθρωποι λαμβάνουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της θλίψης θα επηρεάσει σημαντικά την ικανότητα τους να θεραπευτούν.

Δεν είναι δυνατόν για κανέναν να το κάνει αυτό μόνος του.

Ομάδα στήριξης

Στο κέντρο μας, σε ένα ζεστό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από σεβασμό και υπομονή, όλοι ακούμε με ενσυναίσθηση αυτό που κάθε μέλος της ομάδας επιθυμεί να μοιραστεί μαζί μας.

Επιπλέον, οι συμμετέχοντες ενθαρρύνονται να δουν το πένθος όχι ως εχθρό που πρέπει να καταστραφεί, αλλά ως μια ανάγκη που πρέπει να βιώσουν και που απορρέει από το γεγονός ότι έχουν αγαπήσει.

Στόχοι της Ομάδας

-Έκφραση και Επεξεργασία Συναισθημάτων: Δημιουργία ενός τόπου όπου τα μέλη μπορούν να αναγνωρίσουν, να αποδεχτούν και να μοιραστούν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους με άλλους που έχουν βιώσει παρόμοιες απώλειες.

-Καλλιέργεια Αίσθησης Αλληλοϋποστήριξης: Δημιουργία ενός περιβάλλοντος όπου τα μέλη αισθάνονται ότι συνδέονται μέσα από την κοινή τους εμπειρία και ενθαρρύνονται να προσφέρουν και να λάβουν βοήθεια.

-Κατανόηση και Αποδοχή της Απώλειας: Υποστήριξη για να κατανοήσουν και να αποδεχτούν τον θάνατο του αγαπημένου τους προσώπου, αναγνωρίζοντας την επίδραση που έχει αυτή η απώλεια στη ζωή τους.

-Διατήρηση της Μνήμης του Αγαπημένου Προσώπου: Ενίσχυση της διαδικασίας διατήρησης της μνήμης του αγαπημένου προσώπου με σεβασμό και αγάπη.

-Ένταξη της Απώλειας στην Ιστορία Ζωής: Υποστήριξη στη διαμόρφωση νοήματος, εντάσσοντας την εμπειρία της απώλειας στην προσωπική τους ιστορία.

-Επεξεργασία και Διαμόρφωση της Αντίληψης του Εαυτού και της Ζωής: Διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο η απώλεια επηρεάζει την αυτοαντίληψη, τις σχέσεις με τους άλλους και τη φιλοσοφία ζωής.

Σιγά-σιγά, τα μέλη της ομάδας συμφιλιώνονται με τη θλίψη τους καθώς δουλεύουν για να ενσωματώσουν τη νέα πραγματικότητα της συνέχειας της ζωής τους χωρίς τη φυσική παρουσία του ατόμου που έχει φύγει από τη ζωή. Με τη συμφιλίωση έρχεται μια ανανεωμένη αίσθηση ενέργειας και εμπιστοσύνης, η δυνατότητα να αναγνωρίσουν πλήρως την πραγματικότητα του θανάτου και η ικανότητα να επαναεμπλακούν σε δραστηριότητες της ζωής.

Λίγα Λόγια για την Ομάδα...

Τι είναι η ομάδα στήριξης πενθούντων: Ανοιχτή ομάδα που σκοπό έχει τη διαχείριση του πένθους μέσα από την αναγνώριση, την έκφραση και το μοίρασμα των συναισθημάτων που το συνοδεύουν.

Σε ποιους απευθύνεται: Σε ενήλικες που πενθούν το θάνατο αγαπημένων προσώπων

Πότε ξεκινά: ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2025

Τόπος συνάντησης: Κύπρου 16, Συκιές - Θεσσαλονίκη

Δήλωση συμμετοχής:

1. στέλνοντας mail: info@nemesis-cancel-cancer.gr ,

   γράφωντας το Ονοματεπώνυμό σας, τηλέφωνο επικοινωνίας και ότι ενδιαφέρεστε για την ομάδα πενθούντων

2. καλώντας στο: 2314 023 931, ΔΕΥΤΕΡΑ – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, και ώρες: 6.00 – 9.00μμ

Ελάτε μαζί να βαδίσουμε σε ένα από τα πιο δύσκολα μονοπάτια της ζωής σας!

Ο εαυτός μας είναι μοναδικός και ανεκτίμητος.

Είναι τόσο σημαντικό να ο καθένας μας, να φροντίζει να αγαπάει αληθινά τον εαυτό του όπως του αξίζει.

Όλοι οι άνθρωποι επιζητούν την αγάπη, χαίρονται να τους αγαπούν και να αισθάνονται ότι οι άνθρωποι κοντά τους, δρουν υποστηρικτικά με ενσυναίσθηση και άνευ όρων αποδοχή.

Εάν όμως προσπαθούμε να βρούμε την αγάπη στους ανθρώπους γύρω μας χωρίς πρώτα εμείς οι ίδιοι να έχουμε δουλέψει με τον εαυτό μας και να μας έχουμε αγαπήσει αληθινά τότε θα διαπιστώσουμε ότι αρκετές φορές οι προσπάθειες που τυχόν κάνουμε αποτυγχάνουν.

Τρόποι Αυτοφροντίδας

Ας πάμε να ανακαλύψουμε τρόπους αυτοφροντίδας ούτως ώστε να μπορέσουμε να αγαπήσουμε και να εκτιμήσουμε την ομορφιά της δικής μας προσωπικότητας και ψυχής.

• Μη συγκρίνεσαι

Είναι πάρα πολύ σημαντικό να μάθουμε να μην συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους. Αυτό θα μας βοηθήσει έτσι ώστε να μην συγκρίνουμε τις ικανότητες, τις δεξιότητες, τα τάλαντα μας με τις ικανότητες και τις επιτυχίες των άλλων και θα μας προστατεύσει από το να καλλιεργηθεί μέσα μας ένα αίσθημα ανασφάλειας και κατωτερότητας.

Ο κάθε άνθρωπος αποτελεί μοναδική και ανεπανάληπτη ψυχοσωματική οντότητα. Έχει τα δικά του χαρίσματα, τις δικές του δεξιότητες για αυτό και όλοι μαζί αλληλοσυμπληρωνόμαστε.

Ο καθένας μας είναι ξεχωριστός οπότε έχει τους δικούς του ρυθμούς εξέλιξης και ανάπτυξης.

Επομένως, είναι ανούσιο να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους διότι όπως τα λουλούδια, όλα είναι όμορφα και ανθίζουν το καθένα στο δικό του χρόνο έτσι και κάθε άνθρωπος και εκείνος εξελίσσεται με τον δικό του ρυθμό και με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.

Ακόμη, είναι εποικοδομητικό να αναφέρουμε ότι οι γονείς είναι καλό να αποφεύγουν να συγκρίνουν τα παιδιά τους μεταξύ τους ή με άλλα παιδιά γιατί αρκετές φορές διαπιστώνουμε ότι αυτό οδηγεί στο να αναπτύσσουν τα παιδιά ένα αίσθημα μειονεξίας και ανασφάλειας.

Δεν αισθάνονται δηλαδή άνετα με τον εαυτό τους, δεν αποδέχονται τον εαυτό τους πραγματικά και να προσπαθούν να ζουν για τους άλλους ούτως ώστε να ευχαριστήσουν τους γονείς τους ή την κοινωνία, πράγμα το οποίο οδηγεί σε ψυχική αποδυνάμωση.

Εάν λοιπόν έχουμε στρέψει το κέντρο βάρους της ζωής μας προς τον ίδιο μας τον εαυτό υπό την έννοια ότι εξελισσόμαστε και αγαπάμε και αποδεχόμαστε άνευ όρων εμάς τους ίδιους για αυτό που είμαστε, χωρίς να συγκρινόμαστε με τους άλλους τότε έχουμε γλιτώσει από το άγχος και από την ανασφάλεια, η οποία βασανίζει πολλούς ανθρώπους.

• Αίσθημα εμπιστοσύνης στους ανθρώπους

Επόμενο μυστικό αυτοφροντίδας και ψυχικής ενδυνάμωσης είναι να καλλιεργούμε το αίσθημα εμπιστοσπυνης στους ανθρώπους γύρω μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είμαστε αφελείς και θα παραδινόμαστε να μας εκμεταλλευτούν αλλά θα έχουμε μέσα μας θετικά συναισθήματα ώστε να μπορούμε να ανοίξουμε την καρδιά μας τόσο στη ζωή όσο και στους ανθρώπους.

Όταν είμαστε μόνιμα σε επιφυλακή ότι οι άνθρωποι μπορεί να μας πληγώσουν ή να μας προδώσουν φωλιάζει στην ψυχή μας ένα αίσθημα ανασφάλειας και φόβου, το οποίο καταπνίγει το συναίσθημα της χαράς και της ελπίδας για αισιόδοξο μέλλον.

Όποτε είμαστε θετικοί και αισιόδοξοι, αγαπάμε τη ζωή και τους ανθρώπους και ανακαλύπτουμε την ομορφιά παντού γύρω μας.

• Προσφέροντας χαρά

Επόμενο μυστικό αυτοφροντίδας και ψυχικής ενδυνάμωσης είναι να φροντίζουμε να προσφέρουμε ευχάριστες στιγμές σε εμάς τους ίδιους όσο και στους ανθρώπους γύρω μας.

Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να μην εμμένουμε στα προβλήματα, στις δυσκολίες ή στις δοκιμασίες της ζωής που χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε αλλά να ανακαλύπτουμε την ομορφιά σε κάθετι που μας περιβάλλει.

Όσο ζούμε θα υπάρχουν δυσκολίες και αντιξοότητες, θα εμφανίζονται καταστάσεις στις οποίες θα προσπαθούμε να ανταπεξέλθουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αλλά είναι πολύ σημαντικό κάθε ημέρα να φροντίζουμε να δημιουργούμε ευχάριστες στιγμές και για τον εαυτό μας αλλά και για τους ανθρώπους γύρω μας.

Αυτό θα καλλιεργήσει στη ζωή μας ένα αίσθημα χαράς, ψυχικής ευεξίας. Για παράδειγμα, να έχουμε κάποια ώρα για να μπορούμε να παραδοθούμε σε ευχάριστες σκέψεις, να δούμε μία ταινία που μας αρέσει, να κάνουμε έναν περίπατο ή να συνδεθούμε με τα μέλη της οικογένειάς μας, με το σύζυγο ή με το σύντροφό και με τα παιδιά μας και γενικότερα να δημιουργήσουμε ευχάριστες αναμνήσεις που τροφοδοτούν την ψυχή μας με απόθεμα θετικής ενέργειας και χαράς.

• Συγχώρεση

Επιπρόσθετα, ένα επιπλέον μυστικό ψυχικής ενδυνάμωσης είναι η καλλιέργειατης συγχώρεσης. Συγχώρεση δε σημαίνει δικαιολόγηση, δεν δικαιολογούμε σε καμία περίπτωση τους ανθρώπους που μας πλήγωσαν ή μας συμπεριφέρθηκαν άσχημα.

Απλά είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τον τρόπο που έπραξαν έτσι και να δείξουμε μεγαλοψυχία, να προχωρήσουμε παρακάτω και να ελευθερώσουμε εμάς τους ίδιους από ένα συναίσθημα πόνου και εκδίκησης, που το μόνο που έχει να μας προσφέρει είναι ψυχική καταρράκωση.

Η συγχώρεση είναι δείγμα τόσο μεγαλοψυχίας όσο και αυτοφροντίδας γιατί κάθε φορά που συγχωρούμε όσους και όσα μας πλήγωσαν ανοίγουμε το δρόμο προς τα εμπρός στη ζωή μας.

Προχωράμε και εξελισσόμαστε παρακάτω γιατί όσο εμμένουμε σε αυτά που μας πονάνε και προσπαθούμε να εκδικηθούμε αυτόν που μας πλήγωσε και κολλάμε σε μία αρνητική συμπεριφορά τόσο χάνουμε το υπέροχο ταξίδι της ζωής του απλώνεται κάθε στιγμή και κάθε ημέρα μπροστά μας και μας περιμένει να το απολαύσουμε και να το γευτούμε.

• Αυτοβελτίωση και εξέλιξη

Επόμενο μυστικό αυτοφροντίδας είναι να κάνουμε πράγματα, τα οποία θρέφουν την ψυχή και το πνεύμα μας όπως το να διαβάσουμε ένα όμορφο βιβλίο, να ασκηθούμε ο,τιδήποτε τροφοδοτεί την ψυχή μας όχι μόνο με υλικά αγαθά αλλά και με πνευματικά που ουσιαστικά μας βοηθούν να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να ανακαλύψουμε όλες τις ευαίσθητες πτυχές της καρδιάς μας.

Αγαπάμε τον εαυτό μας έτσι όπως είμαστε στο παρόν, αποδεχόμαστε τόσο τα θετικά μας σημεία όσο και τα στοιχεία που χρειάζεται να δουλέψουμε, δεν μας κατακρίνουμε για λάθη τα οποία έχουμε κάνει διότι σαν άνθρωποι κάνουμε λάθη και όλα αυτά είναι που μας εξελίσσουν και μας πηγαίνουν παρακάτω.

Μέσα από αυτά διδασκόμαστε και προχωρούμε πιο δυνατοί.

Όπως εισέρχεσαι σε έναν πανέμορφο κήπο γεμάτο υπέροχα λουλούδια που το καθένα έχει το δικό του μοναδικό χρώμα και άρωμα έτσι και όλοι οι άνθρωποι είμαστε μοναδικοί και ανεκτίμητοι. Όλοι ανθίζουμε και ευωδιάζουμε πάντα με αγάπη στον δικό μας χρόνο και με τον δικό μας ξεχωριστό τρόπο.

Να σε ΑΓΑΠΑΣ πάντα. Γιατί καθένας μας είναι ανεκτίμητος και μοναδικός!

Άσκηση ψυχικής ενδυνάμωσης

Αφιερώστε από την καθημερινότητά σας μόνο 5 λεπτά!

Ξαπλωμένος ή σε καθιστή θέση, έχοντας ευθυγραμμίσει τον κορμό μου, κλείνω τα μάτια μου. Παίρνω δυο – τρεις αργές αναπνοές, επικεντρώνομαι στην αναπνοή και το σώμα μου, βάζοντας για λίγα λεπτά τις σκέψεις μου σε πάγο. Αν φοβάμαι να εγκαταλείψω τις σκέψεις μου, βεβαιώνω τον εαυτό μου ότι τις αφήνω στην άκρη για λίγο, και θα τις ξανασκεφτώ αργότερα.

Συνεχίζω να αναπνέω αργά, αισθάνομαι τον αέρα καθώς εισέρχεται από τα ρουθούνια μου και καθώς βγαίνει ζεστός από το στόμα μου. Και αφού έχω έρθει σε μια κατάσταση ηρεμίας, αργά αργά λέω μέσα μου ή δυνατά τη φράση «ευχαριστώ τη ζωή που…» συμπληρώνοντας τη φράση αργά και συνειδητά, με ένα μόνο πράγμα κάθε φορά που συνειδητοποιώ για να ευχαριστήσω.

Επαναλαμβάνω την αρχική φράση «ευχαριστώ τη ζωή που..» κάθε φορά προσθέτοντας στο δεύτερο μέρος κάτι άλλο. Όταν έχω ολοκληρώσει τις φράσεις που θέλω να πω, παραμένω με κλειστά τα μάτια για λίγο και εντοπίζω πώς αισθάνομαι στο σώμα μου και τι συναίσθημα νιώθω.

Το πιο πιθανό είναι να έχω ένα αίσθημα ηρεμίας, δύναμης και αισιοδοξίας.

Μπορεί να κάνει κάποιος την άσκηση αυτή όποια στιγμή στη μέρα του θελήσει, μπορεί να την κάνει πολλές φορές μέσα στη μέρα του ή μία, μπορεί να την κάνει το πρωί μόλις ξυπνήσει, πριν σηκωθεί από το κρεβάτι.

Το ευχαριστώ είναι μία λέξη με πολύ δύναμη. Το δεύτερο συνθετικό της λέξης «ευ – χάρις» έχει διττή σημασία: την και τη χαρά.

Συνειδητοποιώντας λοιπόν αυτά για τα οποία μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες στη ζωή, μπορούμε και να συντονιστούμε με τη χαρά μας.